Zespół badawczy: Darinka Korovljev, Jelena Ostojic, Nikola Todorovic, Sergej M. Ostojic, Valdemar Stajer, Ana Ninic, Azra Guzonjic, Danijela Kojic, Dragana Zanini, Elvira Vukasinovic, Jelena Purac, Miron Sopic, Sanja Erceg, Srdjana Djordjievski
Abstrakt
W tym randomizowanym, kontrolowanym badaniu pilotażowym zbadaliśmy wpływ 6-miesięcznego spożycia wody bogatej w wodór (HRW) na kilka molekularnych i fenotypowych biomarkerów starzenia się u osób starszych w wieku 70 lat i starszych. Czterdzieści starszych osób dorosłych (20 kobiet) zostało losowo przydzielonych w równoległych grupach, aby otrzymywać 0,5 l dziennie HRW (15 ppm wodoru) lub napój kontrolny (0 ppm wodoru) podczas 6-miesięcznego okresu interwencji. Biomarkery oceniane na początku badania i po 6 miesiącach obserwacji obejmowały markery molekularne we krwi (DNA i chromosomy, wykrywanie składników odżywczych, metabolizm białek i lipidów, stres oksydacyjny i mitochondria, starzenie się komórek, stan zapalny), metabolizm mózgu, funkcjonowanie poznawcze, funkcje fizyczne i skład ciała, spoczynkowe ciśnienie krwi, cechy skóry twarzy, wyniki snu i związane ze zdrowiem i jakością życia. Średni wiek, waga i wzrost uczestników badania wynosiły odpowiednio 76,0 ± 5,6 lat, 78,2 ± 16,1 kg, wzrost 167,5 ± 11,5 cm. Istotną interakcję między leczeniem a czasem stwierdzono w przypadku długości telomerów (P = 0,049), przy czym długość ta zwiększyła się po interwencji HRW (z 0,99 ± 0,15 na początku badania do 1,02 ± 0,26 w obserwacji) i zmniejszyła się po wypiciu wody kontrolnej (z 0,92 ± 0,27 do 0,79 ± 0,15). Marker metylacji DNA (dioksygenaza metylocytozyny Tet 2, TET2) w 6-miesięcznej obserwacji wzrósł w obu grupach, jednak stopień podwyższenia był znacznie wyższy w HRW (z 0,81 ± 0,52 na początku badania do 1,62 ± 0,66 w obserwacji) w porównaniu z wodą kontrolną (z 1,13 ± 0,82 do 1,76 ± 0,87) (P = 0,040). Silną tendencję do interakcji leczenia w czasie stwierdzono dla stopnia metylacji DNA (P = 0,166), przy czym metylacja wzrosła w grupie HRW (z 120,6 ± 39,8 ng na początku badania do 126,6 ± 33,8 ng w obserwacji) i zmniejszyła się po przyjęciu wody kontrolnej (z 133,6 ± 52,9 ng do 121,2 ± 38,4 ng). HRW był lepszy od wody kontrolnej w celu zwiększenia poziomu choliny i NAA w lewej istocie szarej czołowej, kreatyny mózgu w prawej istocie białej ciemieniowej i NAA mózgu w prawej istocie szarej ciemieniowej (P < 0,05). Nie stwierdzono istotnych różnic między interwencjami dla innych wyników (P > 0,05), z wyjątkiem znacznie lepszej wydajności stania na krześle po interwencji HRW w porównaniu z wodą kontrolną (P = 0,01).
Dzięki plejotropowym mechanizmom działania wodoru, ten prosty gaz biomedyczny może być uznany za możliwy środek przeciwstarzeniowy, który zwalcza kilka charakterystycznych cech starzenia, w tym utratę funkcji i skrócenie długości telomerów.
Link do pełnego raportu