Zespół badawczy: Aarati Nayak, Akanksha Bhatt, Kishore Bhat, Ranganath Nayak, Sachita Naik, Amruta Hooli
Streszczenie:
Tło:
Zapalenie przyzębia jest chorobą zapalną powodującą niszczenie tkanek otaczających zęby. Podstawowym czynnikiem etiologicznym zapalenia przyzębia jest blaszka miażdżycowa. Można wywnioskować, że ogólna redukcja mikroorganizmów hamuje postęp choroby. Pożądane jest posiadanie naturalnych środków o minimalnych skutkach ubocznych w celu zmniejszenia obciążenia mikrobiologicznego.
Cel:
Celem pracy jest ocena wpływu wody wodorowej na liczbę drobnoustrojów w blaszce miażdżycowej uzyskanej od pacjentów z przewlekłym zapaleniem przyzębia oraz określenie aktywności przeciwbakteryjnej wody wodorowej w różnych odstępach czasu.
Materiał i metody:
W sumie dwudziestu pacjentów z przewlekłym zapaleniem przyzębia zostało włączonych po uzyskaniu zgody instytucjonalnej komisji etycznej. Uzyskano pisemną świadomą zgodę od wszystkich dwudziestu uczestników. Próbki płytki nazębnej pobrano i wystawiono na działanie wody wodorowej na linii podstawowej, 1 min, 2 min 30 s i 5 min. Próbki następnie hodowano na agarze z krwią i inkubowano w warunkach tlenowych i beztlenowych. Jednostki tworzące kolonie i całkowitą liczbę bakterii rejestrowano po 24–48 godzinach.
Analiza statystyczna:
Porównanie par wewnątrzgrupowych przeprowadzono za pomocą testu rangi znaku Wilcoxona.
Wyniki:
Woda wodorowa wykazywała działanie przeciwbakteryjne przeciwko organizmom tlenowym i beztlenowym związanym z przewlekłym zapaleniem przyzębia. Stwierdzono statystycznie istotną różnicę w liczbie jednostek tworzących kolonie od wartości wyjściowej do 1 i 2,5 minuty dla kultury tlenowej, a także dla wartości wyjściowej do 1, 2,5 i 5 minut dla kultury beztlenowej.
Konkluzja:
Dane z niniejszego badania wskazują, że woda wodorowa działa przeciwbakteryjnie na mikroorganizmy związane z przewlekłym zapaleniem przyzębia