Zespół badawczy: Dan-Feng Fan, Hui-Jun Hu, Qiang Sun, Xiao-Chen Han, Zhou-Heng Ye
Abstrakt
Cukrzycowa neuropatia obwodowa (DPN) jest złożonym zaburzeniem spowodowanym długotrwałą cukrzycą. Stres oksydacyjny był uważany za krytyczne credo w tej patofizjologii DPN.
Wodór ma działanie przeciwutleniające na cukrzycę i związane z nią powikłania. Nadal jednak nie ma obaw co do korzystnego wpływu wodoru na DPN.
Celem niniejszej pracy była ocena wpływu egzogennego wodoru na zmniejszenie nasilenia DPN u szczurów z cukrzycą wywołaną streptozotocyną.
W porównaniu z leczeniem solą fizjologiczną bogatą w wodór, wdychanie wodoru znacznie obniżyło poziom glukozy we krwi u szczurów z cukrzycą w 4. i 8. tygodniu. Jeśli chodzi o funkcję nerwów, podawanie wodoru znacznie osłabiało spadek prędkości przewodnictwa ruchowego nerwów u zwierząt z cukrzycą.
Ponadto wodór znacznie osłabił stres oksydacyjny poprzez obniżenie poziomu dialdehydu malonowego, reaktywnych form tlenu i 8-hydroksy-2-deoksyguanozyny oraz znacząco zwiększył zdolność przeciwutleniającą poprzez częściowe przywrócenie aktywności dysmutazy ponadtlenkowej.
Dalsze badania wykazały, że wodór znacznie zwiększa ekspresję czynnika jądrowego związanego z erytroidem-2 i dalszych białek, takich jak katalaza i hemooksygenaza-1, w nerwach zwierząt z cukrzycą.
Nasza praca wykazała, że wodór wywiera znaczące działanie ochronne w DPN poprzez regulację stresu oksydacyjnego w dół poprzez szlak czynnika jądrowego związanego z erytroidem 2, co sugeruje jego potencjalną wartość w zastosowaniach klinicznych