Zespół badawczy: Nikola Todorovic, Sergej M. Ostojic, Valdemar Stajer, Aleksandra Milovancev, Jovana Avakumovic, Partik Drid
Abstrakt:
Wodór cząsteczkowy (H2) został niedawno zaproponowany jako potencjalny środek wspomagający leczenie COVID-19 ze względu na jego działanie przeciwzapalne i protekcyjne dla płuc.Otwarte, randomizowane badanie z udziałem 44 pacjentów z potwierdzonym laboratoryjnie COVID-19 z siedmiu szpitali w Chinach wykazało, że 3-dniowa inhalacja wodorowa spowodowała znacznie większą liczbę pacjentów z lepszym nasileniem choroby i zmniejszoną dusznością w porównaniu z pacjentami, którzy otrzymali standardowe leczenie.Autorzy zasugerowali, że korzyści kliniczne były prawdopodobnie spowodowane zdolnością wodoru do zmniejszania wysiłku wdechowego, co w konsekwencji zmniejsza niepokój i ból w klatce piersiowej u pacjentów z COVID-19.
Niedawne sprawozdanie sugerowało, że podawanie H2 rozpuszczony w wodzie pacjentowi z objawami podobnymi do COVID-19 poprawia poziom tlenu i tolerancję wysiłku. Jednak to, czy złagodzeniu objawów ze strony układu oddechowego po podaniu wodoru towarzyszyły inne wyniki zgłaszane przez lekarzy i pacjentów, pozostawało nieokreślone. W tej serii przypadków oceniliśmy wpływ picia wody bogatej w wodór (HRW) na różne wyniki zgłaszane przez pacjentów, nasycenie tlenem oraz biomarkery stanu zapalnego i krzepnięcia u pacjentów z COVID-19.Łącznie 24 pacjentów z COVID-19 (w wieku 46,7 lat ± 10,6 lat, 15 kobiet) z łagodnym lub umiarkowanym nasileniem choroby (bez konieczności przyjęcia do szpitala przy rekrutacji) i bez innych chorób współistniejących zostało przydzielonych do picia 1,5 l HRW dziennie przez 14 dni w podwójnie ślepej, randomizowanej grupie kontrolowanej placebo, z super nasyconym HRW (poziom wodoru 8 ppm) podawanym trzy razy dziennie.
Wodór cząsteczkowy w HRW wyprodukowano w następującej reakcji: Mg + H2O —> H2 + Mg(OH)2 a napój placebo został znormalizowany pod kątem całkowitej ilości magnezu i musującego wyglądu. Zarówno uczestnicy badania, jak i pracownicy naukowi byli zaślepieni na przydział leczenia. Pierwszorzędowe wyniki (objawy zgłaszane przez pacjentów i saturacja tlenem) oceniano na początku badania (przed interwencją) i w każdym 24-godzinnym odstępie czasu trwania badania; Drugorzędowe wyniki (biomarkery krążenia) oceniano na początku badania i po 14 dniach obserwacji.
Projekt badania został zatwierdzony przez lokalny IRB na Uniwersytecie w Nowym Sadzie (# 2-CFHRW/2020 46-06-01/2020-1e1), a badanie zostało usystematyzowane zgodnie z Deklaracją Helsińską i Wytycznymi Międzynarodowej Konferencji Skuteczności Harmonizacji E6.
Wszyscy pacjenci zostali włączeni do badania tak szybko, jak to możliwe po dodatnim wyniku testu na COVID-19, a średnie opóźnienie w rozpoczęciu interwencji wynosiło 3,1 ± 1,6 dnia (95% CI od 2,4 do 3,8 dnia), a czas trwania interwencji wynosił 13,4 ± 2,3 dnia (95% CI od 12,4 do 14,4 dnia). Jeśli chodzi o przyjęcia do szpitala, obustronne ciężkie zapalenie płuc rozwinęło się u jednego pacjenta (mężczyzna, 62 lata) z grupy kontrolnej, który ostatecznie został hospitalizowany; jedna pacjentka z grupy HRW (kobieta, 54 lata) była hospitalizowana z powodu nawrotu zakrzepowego zapalenia żył wywołanego przez COVID. Dwukierunkowa mieszana ANOVA (leczenie vs. interakcja w czasie) nie wykazała istotnych różnic w zakresie wyników zgłaszanych przez pacjentów (np. kaszel, duszność, ból głowy, ból w klatce piersiowej) i saturacji tlenem (p > 0,05), z wyjątkiem osłabionego zmęczenia po interwencji HRW (p = 0,01). HRW istotnie wpływało na czas protrombinowy (12,9 ± 0,94 s na początku badania w porównaniu z 13,4 ± 1,1 s w obserwacji; p = 0,01) i INR (międzynarodowy współczynnik znormalizowany) (0,97 ± 0,08 vs 1,01 ± 0,09; p = 0,01). Interleukina szósta w surowicy spadła o 5,8% po interwencji HRW i wzrosła o 16,2% w grupie kontrolnej (p = 0,04); poziomy były obniżone u wszystkich pacjentek po interwencji HRW (10 z 10 pacjentek) oraz u 60,0% kobiet (3 z 5 pacjentek) w grupie kontrolnej (p = 0,02).
Nie stwierdzono istotnych różnic między interwencjami dla innych biomarkerów krążenia (np. ferrytyny, czynnika martwicy nowotworu alfa, fibrynogenu, D-dimeru). Żaden pacjent nie zgłosił żadnych skutków ubocznych jakiejkolwiek interwencji lub zaburzeń czynności wątroby i nerek.