Zespół badawczy: Darinka Korovljev, Nikola Todorovic, Sergej M. Ostojic, Bogdan Andjelic, Marijana Ranisavljev, Nebojsa Kladar, Valdemar Stajer
Złożona relacja między mikrobiotą jelitową, jej metabolitami a zdrowiem człowieka zyskała znaczną uwagę w ostatnich latach ze względu na potencjalną rolę w rozwoju wielu chorób [1]. Wśród różnych metabolitów produkowanych przez mikrobiotę, grupa kwasów organicznych, znana jako krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA), wyłoniła się jako kluczowi regulatorzy metabolizmu energetycznego gospodarza. Te nasycone alifatyczne kwasy organiczne są produkowane przez bakteryjną fermentację błonnika pokarmowego, a kwas octowy, kwas propionowy i kwas masłowy stanowią 95% puli SCFA [2]. Co ciekawe, różne SCFA mogą wywoływać odmienne lokalne i systemowe odpowiedzi metaboliczne w całym organizmie [3]. Rozległe dowody naukowe podkreślają potencjalne znaczenie zwiększania poziomu SCFA w zapobieganiu i leczeniu różnych schorzeń, co prowadzi do badań nad interwencjami dietetycznymi mającymi na celu zwiększenie produkcji SCFA. Badania przedkliniczne i kliniczne wykazały, że gaz wodorowy wyłonił się jako obiecujący środek wpływający na biologię mikrobioty jelitowej, wśród innych interwencji. Stwierdzono, że spożywanie wody bogatej w wodór (HRW) moduluje metabolizm kolonocytów w modelach mysich [4], sprzyja wzrostowi korzystnych bakterii u szczurów [5] oraz podnosi całkowite poziomy SCFA w surowicy u osób z nadwagą [6]. Niemniej jednak nadal nie jest jasne, czy spożycie wodoru wpływa na specyficzne profile kałowe poszczególnych SCFA. W niniejszym badaniu przeprowadziliśmy wtórną analizę wcześniej zakończonego, średnioterminowego, randomizowanego badania kontrolowanego z udziałem HRW, wykorzystując zaawansowaną metodę oceny poziomów kwasu octowego, kwasu propionowego i kwasu masłowego w kale u dorosłych z nadwagą.
W raporcie uwzględniono łącznie 10 osób dorosłych w średnim wieku z nadwagą (pięć kobiet), ze średnią wieku 44,5 ± 13,2 lat i wskaźnikiem masy ciała (BMI) 28,3 ± 2,1 kg/m². Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do spożywania HRW 0,5 l/d, zawierającej 3 mg wodoru (dwóch mężczyzn i trzy kobiety), lub placebo (woda z kranu: trzech mężczyzn i dwie kobiety) przez okres 12 tygodni. Poziomy poszczególnych SCFA oceniano za pomocą chromatografii gazowej sprzężonej z spektrometrią mas (GC-MS). Konkretnie, stężenia kwasu octowego, kwasu propionowego i kwasu masłowego w kale (wyrażone w miligramach na gram stolca) mierzono przy użyciu czułej metody wykrywania mikrobiotycznych metabolitów SCFA w próbkach kału. Analizę przeprowadzono za pomocą systemu 7890B GC sprzężonego z detektorem masy 5997A MSD na kolumnie HP-5ms (Agilent Technologies, Waldbronn, Niemcy), jak opisano wcześniej.